مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه تأثیر استفاده از کینزیوتیپ و ارتز عملکردی بر مؤلفه های کینتیکی افرادی با عارضه بی ثباتی مچ پا در طول راه رفتن
نوع پژوهش	پایان‌نامه
کلیدواژه‌ها	کینزیوتیپ، ارتز عملکردی
چکیده	اسپرین مچ پا یکی از آسیب های رایج در جمعیت فعال است [1]. بیشترین آمار شیوع این آسیب در ورزش هایی که دارای حرکاتی از قبیل توقف ناگهانی، چرخش به طرفین و فرود هستند، گزارش شده است [2]. میزان شیوع این آسیب در والیبالیست ها و فوتبالیست ها به ترتیب برابر با 46 و 21 درصد می باشد [3]. در ایالات متحده، نزدیک به 2 میلیون نفر در سال دچار اسپرین مچ پا می شوند [4]. به طورکلی میزان شیوع این عارضه حدود 1 در 1000 نفر در روز تخمین زده شده است. شایع ترین نوع آسیب مچ پا اسپرین لیگامنت خارجی می باشد [5] محققین نشان داده اند که اینورژن بیش ازحد مچ پا هنگام پلانتار فلکشن مچ پا، باعث افزایش احتمال اسپرین مچ پا می شود [6]. ترکیب پلانتار فلکشن همراه با اینورژن مچ پا باعث سوپینیشن مچ پا می گردد [6]. احساس خالی شدن مچ پا و ناپایداری مچ پا از معمول ترین علائمی است که افراد بعد از اسپرین مچ پا با آن مواجه هستند [7]. هنگامی که هر دو علائم ذکر شده در فرد وجود داشته باشد افراد مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا هستند [7]. ناپایداری عملکردی مچ پا در اثر اسپرین لیگامنتهای خارجی پا، آسیب به گیرنده های مکانیکی مفصل و گیرنده های حسی عمقی ایجاد می شود [8]. ازآنجاکه گیرنده های حسی عمقی و گیرنده های مفصلی از اجزای اصلی درگیر در حفظ ثبات پاسچری در طول فعالیت هایی نظیر ایستادن، راه رفتن، دویدن و .... هستند، اختلال در هرکدام از این گیرنده ها باعث اختلال در حرکات می شود [9]. با توجه به شیوع این عارضه و بازگشت مجدد این آسیب بعد از توانبخشی، هنوز یک راهکار اساسی برای جلوگیری از آسیب مجدد در این افراد توسط محققین ارائه نشده است. لذا در این تحقیق قصد داریم به بررسی تأثیر حمایت های خارجی ( ارتز و کینزیوتیپ) مچ پا بپردازیم و راهکاری جهت جلوگیری از ایجاد مجدد این آسیب پیشنهاد کنیم.
پژوهشگران