مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر دو نوع تمرین تقویتی عضلات چهارسر ران بر ویژگی های الکترومایوگرافی و اولتراسونوگرافی عضلات اکستانسور زانو در مبتلایان به سندروم فشار خارجی پاتلوفمورال
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه‌یافته
کلیدواژه‌ها	الکترومایوگرافی, اولتراسونوگرافی, عضلات اکستانسور زانو
چکیده	درد پاتوفمورال ﺍﺯ شایع ترین ﺁﺳــﻴﺐ ﻫﺎﻯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺯﺍﻧﻮ است که در میان جوانان بخصوص زنان شیوع بیشتری دارد و از مهمترین نشانه های آن احساس درد در سطوح مفصلی کشککی رانی به ویژه در ناحیه قدامی و خارجی مفصل می باشد (کوک و همکاران، 2012). در صورتی که درد پاتلوفمورال، به طول انجامد یا به درستی درمان نشود، به علت انحراف کشکک به خارج در اثر اختلالات پاتولوژیک بافت نرم خارجی زانو، به سطح مفصلی خارجی کشکک فشاری غیرطبیعی تحمیل می گردد که به سندروم فشار خارجی پاتلوفمورال(LPCS) موسوم است و سبب درد و ناتوانی این ناحیه به ویژه در هنگام فلکشن زانو می شود (ساپر و اشنایدر، 2014). سندروم فشار خارجی پاتلوفمورال ناشی از اضافه بار یا فشار فزاینده روی سطح خارجی مفصل پاتلوفمورال است که می تواند شرکت در ورزشها و فعالیتهای روزانه را تا حد زیادی تحت تاثیر آن قرار دهد. از محتمل ترین و معمولترین عوامل زمینه ساز این اختلال می توان به تغییرات بیومکانیکی مفصل پاتلوفمورال و تغییرات در ساختار و عملکرد عضلات اکستانسور زانو اشاره کرد. اگرچه در اتیولوژی چنین اختلالی یک مکانیسم چندعاملی پیشنهاد شده است، لیکن یکی از مهمترین دلایل پذیرفته شده آن ایمبالانس بین عضلات پهن داخلی و خارجی و مورفولوژی غیرطبیعی عضلات اکستانسور زانو بوده است(آرنانتا و همکاران، 2017). عضلات پهن داخلی و پهن خارجی به دلیل جهت امتداد تارها نقش مهمی در جا به جایی و تیلت استخوان کشکک به سمت داخل و خارج دارند. تحقیقات نشان می دهند تقویت بیشتر عضله پهن داخلی مایل نسبت به عضله پهن خارجی سبب ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻛﺸﻜﻚ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﻴﺎﺭ ﻛﺸﻜکی ﺭﺍﻥ ﺷﺪﻩ و عامل مهم و تاثیرگذاری در پیشگیری و درمان سندروم پاتوفمورال می باشد. بنابراین محققان تلاش کرده اند تا تمریناتی طراحی کنند که عضله پهن داخلی مایل به صورت انتخابی تقویت شود؛ لیکن تاکنون تلاش های انجام شده موفقیت آمیز نبوده است.
پژوهشگران