مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر 14 هفته تمرین استقامتی با دو شدت مختلف بر سطح آیریزین سرم، بیان ژنPGC1-α وFNDC5عضله ی اسکلتی و UCP1چربی زیرپوستی موش های چاق
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها	تمرین ورزشی، پروتئین FNDC5، فاکتور فعال کننده ی همکار گیرنده ی گامای فعال شده با تکثیر پروگسیزوم، پروتئین جفت نشده ی 1
چکیده	زمینه: آیریزین مایوکاین جدیدی است که اثرات مفید ورزش بر متابولیسم انرژی را میانجی گری می کند. بااین حال پاسخآیریزین به شدت های مختلف تمرین استقامتی به طور کاملشناخته نشده است. روش کار: در مطالعه ی تجربی حاضر، 18 سر موش نر ویستار،12 هفته با غذای پرچرب و 6 سر با غذای استاندارد تغذیه شدند. پس از 12 هفته، موش های چاق به صورت تصادفی به 3 گروه تمرین شدت بالا (34 متر بر دقیقه معادل 85% VO2max) ، تمرین شدت متوسط (28 متر بر دقیقه معادل 70% VO2max) و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی14 هفته، هر هفته 5 روزروی تردمیل جوندگان دویدند. سطح آیریزین سرم و تغییراتبیان ژن به ترتیب؛ به روش الایزا و RT-PCR اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح 05/0≥P تحلیل شدند. یافته ها:تمرین شدت بالا و شدت متوسط منجربه افزایش بیان ژن های PGC1-α(001/0= P) و FNDC5(به ترتیب؛013/0= P، 049/0= P)عضله ی اسکلتی و UCP1(001/0= P)چربی زیرپوستی نسبت به گروه کنترل شدند. سطح آیریزین سرم تنها پس از تمرین شدت بالا بیشتر از گروه کنترل بود(014/0= P).ارتباط مثبت معنی داری بین آیریزین سرم وmRNAUCP1در هر دو گروه تمرین شدت بالا (017/0= P) و شدت متوسط (046/0= P) مشاهده شد. نتیجه گیری: تمرین استقامتی شدت بالا اثر مثبتی بر سطح آیریزین سرم دارد.همچنین بین آیریزینو بیان ژنUCP1 در چربی زیرپوستیارتباط مثبتی وجود دارد.با این حال، آیریزین تنها عامل مؤثر بر بیان ژن UCP1ناشی از ورزش نیست.
پژوهشگران