|
عنوان
|
بهبود سازگاری اجتماعی کودکان دارای
اختلال کمتوجهی/ بیشفعالی با توسعة
منطقة تقریبی رشد در بستر نمایش خلاّق
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نمایش خلاّق، اختلال کمتوجهی،
بیشفعالی، سازگاری اجتماعی، منطقة تقریبی رشد
|
|
چکیده
|
هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی روش نمایش
خلاّق بر سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال کمتوجهی/
بیشفعالی با توسعة منطقة تقریبی رشد بود. روش: پژوهش حاضر از
نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود.
نمونة آماری پژوهش را 30نفر تشکیل میدادند که به روش
نمونهگیری در دسترس و بر اساس شرایط پزشکی )آیا کودک دارو
مصرف میکند یا خیر؟( و پس از رضایت والدین، انتخاب شدند و
بهصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش )هر گروه 15نفر( قرار
گرفتند. گروه اول )کنترل( با روش سخنرانی و گروه دوم )آزمایش( با
روش نمایش خلاّق آموزش دیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامة
سنجش سازگاری اجتماعی محقق ساخته با 28سؤال در طیف لیکرت
بود. پرسشنامة مذکور 4حیطة سازگاری کودکان شامل: الف(
مشارکت در کار گروهی، ب(رعایت حقوق دیگران، ج( اعتقاد به
ارزشها و اصول اخلاقی گروه یا جامعه و د( تعهد و احترام به خانواده
و دوستان را موردسنجش قرار میداد. برای تحلیل دادهها از آزمون
آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافتهها: یافتههای پژوهش
نشان داد که بین میزان تأثیر روش آموزش سخنرانی و روش نمایش
خلاّق بر سازگاری اجتماعی )در هر 4حیطه( کودکان دارای اختلال
کمتوجهی/ بیشفعالی، تفاوت معناداری به نفع روش نمایش خلاّق
وجود دارد ) .(p≤./05نتیجهگیری: برای بهبود سازگاری اجتماعی
کودکان دارای اختلال کمتوجهی/ بیش فعالی، بهتر است از روش
آموزش نمایش خلاّق نسبت به روش سخنرانی بیشتر استفاده شود
|
|
پژوهشگران
|
|